Αφού επέστρεψα, η ανάγκη να φύγω ξανά φάνηκε πιο επιτακτική από ποτέ. Η επιστροφή μου εδώ, σε αυτό το μέρος που κάποτε ήταν το σπίτι μου, μοιάζει με μια κλειστή πόρτα που δεν ανοίγει προς τα έξω, αλλά μόνο προς τα μέσα, γεμάτη αναμνήσεις και παρελθόν. Κάθε γωνιά, κάθε δρόμος, κάθε βλέμμα, μου θυμίζει ότι το μέρος αυτό δεν είναι πια για μένα. Η αίσθηση της εγκλωβισμένης ζωής γίνεται ολοένα και πιο πιεστική, και η ανάγκη μου να σωθώ, να αποδράσω από αυτή την κατάσταση, να αναπνεύσω ελεύθερα, εντείνεται.